10 lutego w ramach kampanii zdrowotnej PRDPP dyrektor naszego zespołu Joanna Szmurło prowadziła konferencję dotyczącą uzależnień, zachowań ryzykownych, problemów rozwojowych, dorastania dzieci i młodzieży. W konferencji wzięli udział nauczyciele, pedagodzy z województwa Podlaskiego. Niezmiernie cieszy mnie fakt, iż grono pedagogiczne w naszym regionie jest zainteresowana tak ważną problematyką. Skala problemów emocjonalnych przerażająco rośnie, dlatego tak ważne jest, aby młodym człowiekiem mądrze i dobrze się zaopiekować. Na konferencji miałam okazję przybliżyć, wytłumaczyć, przypomnieć czym jest dorastanie, jakie problemy w tym okresie może przeżywać młody człowiek, i przede wszystkim jak mu pomóc. Warto pamiętać, że dojrzewanie to okres burzliwych zmian przejawiających się w tym jak się czujemy, myślimy czy zachowujemy. Dorastaniu towarzyszy duża labilność emocjonalna, co oznacza że człowiek bardzo szybko może przejść ze stanu radości, zadowolenia do stanu poirytowania, złości czy płaczu. Dojrzewaniu często towarzyszy drażliwość na swoim punkcie, niecierpliwość i buntowanie się. Te reakcje są naturalnym etapem rozwoju, tworzą przestrzeń do szukania własnej tożsamości. To czas wielu przemian i zmian, ważne aby dorośli uczyli się te zmiany oglądać, próbować zrozumieć, rozmawiać o nich, bo niestety najczęściej jest tak, że dorośli te zmiany krytykują, negują, piętnują. A bez próby zrozumienia tego co chce i czuje nastolatek, nie możemy wejść z nim w relacje. A tylko w relacji gdzie jest szacunek, zrozumienie, akceptacja można prowadzić dialog, można mierzyć się z trudnymi emocjami. Jeżeli chcemy, aby młody człowiek nam ufał, to musi o to zadbać tworząc mu warunki bezpiecznej i zdrowej atmosfery Dzisiejsza młodzież cierpi z powodu samotności, niezrozumienia, braku wsparcia. Z jednej strony materialne, intelektualne potrzeby są zaspokajane, ale w sferze emocjonalnej jest ogromny deficyt. Zapracowani rodzice, świat wirtualny, brak czasu, nuda, problemy rówieśnicze to tylko ułamek trudów z który mierzy się młody człowiek. Oto kilka podpowiedzi dla nas dorosłych:
-
Nie wygłaszaj mi kazań i wykładów. To tylko wzmaga moją frustrację i zniechęca do rozmowy.
-
Nie wypowiadaj gróźb, których nie jesteś w stanie spełnić – to sprawia, że przestaję Cię traktować poważnie.
-
Nie narzucaj mi gotowych rozwiązań. Poszukując ich wspólnie ze mną, dajesz sygnał, że moje zdanie jest dla Ciebie ważne. Jest to dla nie dowodem na to, że dostrzegasz moje zalety.
-
Nie zwalniaj mnie z wykonywania codziennych obowiązków. To dla mnie najlepszy trening organizacji czasu.
-
Nie chroń mnie przed konsekwencjami tego, co zrobiłem. Bolesne doświadczenia są mi potrzebne tak samo, jak te przyjemne.
-
Nigdy nie zaprzeczaj moim uczuciom. Czasami samemu trudno mi jest sobie z nimi poradzić i wtedy bardzo potrzebuję, abyś pomógł mi zebrać myśli, nazwać to co przezywam i nakierować na właściwe postępowanie.
-
Nie zabraniaj mi popełniania błędów. Bez tego nie mogę się rozwijać.
-
Nie przejmuj się zbytnio, gdy mówię”nienawidzę Cię”. To nie Ciebie nienawidzę, ale ograniczeń, które przede nmą stawiasz.
-
Nigdy nie myśl, że przyznanie się przede mną do błędu jest poniżej Twojej godności. To sprawia, że w moich oczach jesteś autentyczny.
-
Nie zapominaj, że dorastam. Jest Ci pewnie trudno dotrzymać mi kroku, ale proszę, postaraj się.